Parijs – Roubaix volg je op Unibet.be

De hel van het Noorden, is een van de belangrijkste wielerwedstrijden in het jaar. Parijs-Roubaix is één van de vijf monumenten in het wielerjaar. In maart rijden de renners vanuit Milaan naar San Remo, de wedstrijd word ook wel la primavera genoemd, en het is de langste prof koers op de kalender. Enkele weken hierna volgt de wel bekende Ronde van Vlaanderen. Deze koers is natuurlijk heilig in het mooie Vlaanderen en we hoeven niet uit te leggen hoe belangrijk deze wedstrijd is. Één week na Vlaanderen strijden de renners om de titel in Parijs Roubaix. Hierna volgen nog de heuvelklassieker Luik-Bastenaken-Luik, en op het einde van het jaar de koers van de vallende bladeren Il Lombardia.

Parijs – Roubaix – 30 kassei stroken

De verschillen in het wielrennen worden over het algemeen gemaakt in de bergen. Maar ook in het voorjaar over de Belgische en Franse wegen word het peloton aan flarden gereden. Dit gebeurd op de kasseien, in België zijn we wel bekend met de keitjes, maar op andere plekken ter wereld zijn de stenen wat minder bekend. Het is dan ook niet voor niets dat de Belgen vaak uitblinken in het voorjaar. Parijs-Roubaix begint relatief makkelijk met honderd kilometer waarin de renners vrij weinig hindernissen tegenkomen. Daarna komen nieuwkomers er echter achter waarom deze wedstrijd ook wel de hel van het Noorden genoemd word. De renners dokkeren over zo’n 30 kassei stroken (afhankelijk van de editie), de ene strook ligt er nog slechter bij dan de ander.

De afvalrace begint

Chaos is het eerste woord dat we kunnen bedenken als we de race op de kasseien moeten beschrijven. We zien valpartijen, lekke banden en renners die het tempo op de steentjes niet kunnen volgen. Het is een afvalrace, wie blijft pech bespaard? Valt het even stil, zodat mensen nog terug kunnen komen? Bij elke kasseistrook zie je het peloton kleiner worden.

Nadat de renners zo’n 10 stroken hebben gehad begint de race echter pas echt voor de sterkste renners.

De zwaarste stroken

Het bos van Wallers-Arensberg komt eraan, de renners zijn nerveus iedereen wil voorin zitten, want je wil niet achter een valpartij komen te zitten. De renners knallen met 60 km per uur de kasseien op, 2.4 kilometer lang en maken daarna de schade op, wie is er mee? Wie is eraf? Rijden we door? De stroken volgen elkaar snel op, toch is het even tot de volgende gevreesde strook van Parijs-Roubaix, Mons-en-Pévèle drie kilometer aan slecht liggende kasseien. Hier wordt de race vaak gemaakt, een behoorlijke kans dat een elite groepje weg rijd. Hierna is het door naar de Carrefour de l’Arbre de zwaarste strook diep in de finale van de wedstrijd. Heb je geen vertrouwen in je sprint dan is dit je kans om een verdere selectie te maken of zelfs solo weg te rijden. Hierna is het op naar de vélodrome André Pétrieux van Roubaix.

Parijs-Roubaix wordt alleen gewonnen door kampioenen

Kleine renners winnen niet in Parijs-Roubaix, je hebt een grote motor nodig en eigenlijk winnen er alleen maar kampioenen. De winnaarlijst laat meteen zien hoe zwaar de wedstrijd is. De laatste Belgische overwinning was voor Greg van Avermaet, hij won Parijs Roubaix in 2017. Van Avermaet won een spannende editie, hij won de sprint van een groepje van vijf Zdenek Stybar en Sebastian Langeveld maakte het podium compleet. In 2018 won Peter Sagan, de Slovaak reed solo naar Silvan Dillier toe uit de vroege vlucht en legde Dillier er op de baan van Roubaix op in de sprint.